ພະຍາດກ່ຽວກັບການເສຍຊີວິດກະທັນຫັນໃນບັນດາເດັກນ້ອຍ, ເປັນປະກົດການທີ່ບໍ່ຄ່ອຍເກີດຂຶ້ນ ແລະມີຄວາມຮ້າຍແຮງຫຼາຍ, ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ປະ ມານ 400 ຄອບຄົວໃນທົ່ວສະຫະລັດຕໍ່ປີ. ໃນການສຶກສາທີ່ເລິກເຊິ່ງໂດຍມະຫາວິທະຍາໄລນິວຢອກ, ມີຄວາມຫວັງໃຫມ່ທີ່ຈະເປີດເຜີຍກ່ຽວກັບສາເຫດບາງ ຢ່າງທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫລັງຂອງການສູນເສຍອັນໂສກເສົ້ານັ້ນ.
ຄອບຄົວບີແກນ (Beagan) ແມ່ນນຶ່ງໃນຫຼາຍໆຄອບຄົວທີ່ປະສົບກັບການສູນ ເສຍລູກທີ່ບໍ່ສາມາດອະທິບາຍໄດ້. ລູກສາວຂອງພວກເຂົາເຈົ້າ, ນາງໂຣຊີ (Rosie), ເສຍຊີວິດຕອນອາຍຸ 2 ປີ.
ນາງລໍຣາ ບີແກນ, ຜູ້ເປັນມານດາກ່າວວ່າ:
“ໂຣຊີ ເປັນຄົນທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຊີວິດຊີວິດ, ລາວເປັນສາວນ້ອຍທີ່ມີຄວາມສຸກທີ່ ສຸດ, ລາວມັກເຮັດຕະຫຼົກຕະຫຼອດເວລາ, ລາວມັກຢູ່ພ້ອມໜ້າພ້ອມຕາກັບຄອບ ຄົວຂອງລາວ.”
ທ້າວຊາຣ໌ ບີແກນ, ຜູ້ເປັນບິດາກ່າວວ່າ:
"ຂ້ອຍຫມາຍຄວາມວ່າ ນາງຄືດັ່ງໂລກຂອງພວກເຮົາ ເຊັ່ນວ່າ: ຊີວິດຂອງພວກ ເຮົາທັງຫມົດຖືກໂອບອ້ອມໄປດ້ວຍລາວ."
ສິ່ງທີ່ເລີ້ມຕົ້ນຂຶ້ນໃນຕອນຄ່ຳຂອງຄອບຄົວທຳມະດາ ໄດ້ສິ້ນສຸດລົງດ້ວຍຄວາມໂສກເສົ້າກັບການພົບຮ່າງທີ່ບໍ່ມີຊີວິດຂອງ ໂຣຊີ ໃນຕອນເຊົ້າຂອງມື້ຕໍ່ມາ.
ຜູ້ເປັນບິດາກ່າວວ່າ:
"ດ້ວຍເຫດຜົນບາງຢ່າງ ຂ້ອຍພຽງແຕ່ເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງຂອງລາວເພື່ອຊ່ອງເບິ່ງ ລາວ ແລະຂ້ອຍສັງເກດເຫັນວ່າ ລາວບໍ່ຕີງເລີຍ ແລະຂ້ອຍກໍເອົາມືຂອງຂ້ອຍ ໃສ່ຫຼັງຂອງລາວ. ແລະນັ້ນ ເປັນແບບວ່າທຸກຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງຂຶ້ນມາ, ຂ້ອຍສັງ ເກດໄດ້ວ່າ ລາວບໍ່ຕອບສະໜອງ, ແລະ ພວກເຮົາກໍໄດ້ພາລາວໄປໂຮງໝໍໃນທັນທີ.”
ເຖິງແມ່ນຈະຟ້າວພາລາວໄປໂຮງຫມໍແລ້ວກໍຕາມ, ທ່ານໝໍ ກໍບໍ່ສາມາດບົ່ງສາ ເຫດຂອງການເສຍຊີວິດຢ່າງກະທັນຫັນຂອງ ໂຮຊີ ໄດ້.
ທ້າວ ຊາຣ໌ ຜູ້ເປັນບິດາກ່າວວ່າ:
"ຜູ້ກວດສອບທາງການແພດໄດ້ຕິດຕໍ່ຫາພວກເຮົາ, ເຈົ້າຮູ້ບໍ, ພາຍໃນນຶ່ງ ຫຼື ສອງມື້, ແລະແນ່ນອນ, ການຄົ້ນພົບໃນເບື້ອງຕົ້ນຂອງພວກເຂົາເຈົ້າ ແມ່ນບໍ່ມີ ຜົນໃດໆເລີຍ."
ທ່າມກາງຝັນຮ້າຍທີ່ຮຸນແຮງທີ່ສຸດຂອງພໍ່ແມ່ທຸກຄົນ, ຄອບຄົວ ບິແກນ ພະຍາ ຍາມຊອກຫາຄໍາຕອບ. ສິ່ງທີ່ຕອບບັນຫານັ້ນ ແມ່ນມາຈາກການສຶກສາຂອງມະ ຫາວິທະຍາໄລໃນລັດນິວຢອກ ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້, ເຊິ່ງຄອບຄົວ ບີແກນ ໄດ້ຕົກ ລົງເຫັນດີທີ່ຈະໃຫ້ການຮ່ວມມື. ບັນດານັກຄົ້ນຄວ້າ ໄດ້ກວດກາເບິ່ງພາບຈາກ ກ້ອງໃນຫ້ອງນອນຂອງ ໂຣຊີ ແລະເດັກນ້ອຍຄົນອື່ນໆອີກຫຼາຍຄົນ, ໂດຍເປີດ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງສາເຫດການເສຍຊີວິດກ່ອນເວລາອັນສົມ ຄວນນັ້ນຂອງພວກເຂົາເຈົ້າຄື ການຊັກໃນໄລຍະເວລາສັ້ນໆ.
ທ່ານນາງລໍຣາ ກຣູດ, ນັກຄົ້ນຄວ້າຈາກມະຫາວິທະຍາໄລນິວຢອກ ກ່າວວ່າ:
"ທັງໝົດ 5 ວິດີໂອທີ່ມີການບັນທຶກຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຫດການ ຊັກ ກ່ອນຫຼັກຖານວິດີໂອທີ່ພວກເຮົາມີ ເຊິ່ງມັນບໍ່ມີມີສັນຍານຂອງຊີວິດອີກຕໍ່ ໄປ. ພວກເຮົາໄດ້ເຫັນວ່າອາການຊັກແມ່ນສັ້ນ, ບໍ່ຮອດ 1 ນາທີຊໍ້າ, ນັ້ນໄດ້ເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ມີສ່ວນຮ່ວມຕົກໃຈ.”
ທ່ານນາງລໍຣາ ກຣູດ ເປັນຜູ້ນໍາພາການຄົ້ນຄວ້ານີ້ຢູ່ທີ່ມະຫາວິທະຍາໄລ ນິວຢອກ ຫຼື NYU. ນາງກໍສູນເສຍລູກສາວຂອງຕົນເອງຢ່າງສະຫຼົດໃຈກັບສະ ພາບທາງການແພດແບບດຽວກັນນີ້ໃນອາຍຸ 15 ເດືອນ.
ທ່ານນາງລໍຣາ ກຣູດ ກ່າວວ່າ:
"ເມື່ອເດັກນ້ອຍເສຍຊີວິດ, ມັນເປັນຝັນຮ້າຍອັນຮຸນແຮງທີ່ສຸດຂອງພວກເຈົ້າ ໃນຖານະຜູ້ເປັນພໍ່ແມ່, ແລະດັ່ງນັ້ນ ພວກເຈົ້າຈຶ່ງມີຄວາມເຈັບປວດທໍລະມານ ທີ່ສຸດໃນຊ່ວງເວລານັ້ນ, ແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນກໍຖືກໂທຫາໃນມື້ຕໍ່ມາ ແລະກ່າວວ່າ ພວກເຮົາບໍ່ເຫັນສິ່ງຜິດປົກກະຕິໃດໆກັບລາວ. ມັນບໍ່ມີຄໍາເວົ້າໃດໆສໍາລັບສິ່ງທີ່ ເກີດຂຶ້ນ ແລະພະຍາຍາມຄິດກ່ຽວກັບການດໍາລົງຊີວິດໂດຍທີ່ບໍ່ເຄີຍຮູ້ເລີຍວ່າ ອັນໃດທີ່ຜັກດັນໃຫ້ຂ້ອຍເຂົ້າມາຢູ່ໃນເສັ້ນທາງດັ່ງກ່າວນີ້.”
ອາການຊັກທີ່ສັງເກດເຫັນຢູ່ໃນກ້ອງວິດີໂອທີ່ຖືກບັນທຶກໄວ້ນັ້ນ, ພ້ອມກັບຜົນ ການພິສູດຮ່າງທີ່ເສຍຊີວິດ ສາມາດປະກອບຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ເລິກເຊິ່ງເຂົ້ານໍາກັນ ແລະສາມາດປ້ອງກັນໂສກນາດຕະກໍາທີ່ອາດຈະເກີດຂຶ້ນໃນກໍລະນີຄ້າຍຄືກັນນີ້ ໄດ້.
ທ່ານນາງ ກຣູດ ກ່າວວ່າ:
"ມີບາງສິ່ງທີ່ພວກເຮົາສາມາດສຶກສາຈາກຕົວຢ່າງການຜ່າສົບເຫຼົ່ານັ້ນ ເພື່ອລະບຸສິ່ງທີ່ແຕກຕ່າງຈາກເດັກນ້ອຍເຫຼົ່ານັ້ນບໍ? ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນ ພວກເຮົາຈຶ່ງສາ ມາດນໍາໃຊ້ສິ່ງນັ້ນເພື່ອທຳຄວາມເຂົ້າໃຈເຖິງປັດໃຈຄວາມສ່ຽງ ແລະກໍານົດວ່າ ເດັກນ້ອຍເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ມີຄວາມສ່ຽງ. ແລະນັ້ນ ຈຶ່ງເປັນເຫດຜົນທີ່ວິດີໂອຕິດຕຽງເດັກນ້ອຍເຫຼົ່ານີ້ ຈຶ່ງເປັນຫຼັກຖານທີ່ມະຫັດສະຈັນໃນການເອົາເລື່ອງນີ້ເຂົ້າກັນ.” ດ້ວຍການເພີ່ມຂື້ນຂອງກ້ອງຖ່າຍຮູບວິດີໂອຢູ່ໃນຫ້ອງນອນຂອງເດັກນ້ອຍ, ມັນເຮັດໃຫ້ມີຄວາມຫວັງທີ່ເປັນແສງສະຫວ່າງຂຶ້ນມາວ່າ ສາເຫດທີ່ແທ້ຈິງຂອງການ ເສຍຊີວິດທີ່ບໍ່ສາມາດອະທິບາຍເຫຼົ່ານີ້ອາດຈະປາກົດອອກມາໃນທີ່ສຸດ.
Sudden Death Syndrome among children, a rare and devastating occurrence, impacts nearly 400 families in the U.S. annually. In a breakthrough study by New York University, there's newfound hope of uncovering the cause behind some of these tragic losses. Aron Ranen brings us the report from New York.
The Beagan family is one of many grappling with the inexplicable loss of a child. Their daughter, Rosie, passed away at the age of 2.
Laura Beagan.
“Rosie was so full of life. She was a very happy little girl. She was joking all the time. She loved being around her family.”
Charles Beagan.
"I mean, she was our world, like, our entire life revolved around her.”
What began as an ordinary family evening ended in tragedy with the discovery of Rosie's lifeless body early the next morning.
Charles Beagan.
“For some reason I just like went into her room just to check on her and I just noticed she was really still and I put my hand on her back. And that's sort of when everything unraveled, I noticed that she was unresponsive, and we immediately rushed to the hospital.”
Despite rushing her to the hospital, doctors couldn't determine the cause of Rosie's sudden passing.
Charles Beagan.
“The medical examiner contacted us, you know, within a day or two, and of course, their initial findings yielded nothing.”
Amidst every parent's worst nightmare, the Beagan family sought answers. A clue came from a recent New York University study, in which the Beagans agreed to participate. Researchers scrutinized bedroom camera footage of Rosie and several other children, uncovering a potential cause of their premature demise – a brief set of seizures.
Laura Gould, New York University Researcher.
“All five of the continuously videoed recordings showed a convulsive event prior to the video evidence that we had where no signs of life no longer existed. We saw that the convulsions were short, they were less than a minute, that was eye opening and shocking to everyone involved.”
Laura Gould is leading this NYU research. She tragically lost her own daughter to the same medical condition at 15 months.
Laura Gould, New York University Researcher.
“When a child dies, it is your worst nightmare as a parent, and so you are so incredibly vulnerable in that period, but then being called the next day say, we didn't find anything wrong with her. There's just not a word for it and trying to think about living life without ever knowing put me on this path.”
The seizures observed in the video camera recordings, along with the autopsy results could contribute to a deeper understanding and potentially prevent similar tragedies.
Laura Gould, New York University Researcher.
“Is there something that we can study from those autopsy specimens to identify what is different about those children? And then we can use that to understand what risk factors and identify those children at risk. And that is why these crib camera videos have been such a remarkable piece of evidence in piecing together this story.”
With the increasing prevalence of video cameras in children's bedrooms, there is a glimmer of hope that the true causes of these unexplained deaths may eventually emerge.
ຟໍຣັມສະແດງຄວາມຄິດເຫັນ